Page 12 - Słowa na czasie
P. 12

ROZDZIAŁ 1   W dwudziestoleciu międzywojennym



       Sztuka przestaje ukazywać rzeczywistość
       W malarstwie międzywojnia zerwano z tradycją
       wiernego odtwarzania rzeczywistości. Jednym
       z najważniejszych kierunków artystycznych epoki
       stał się abstrakcjonizm. Jego podstawowym zało-
       żeniem było przedstawienie świata nie takim, jakim
       jest, ale stworzenie nowej rzeczywistości, złożonej
       z różnorodnych kształtów i barwnych plam. Najbar-
       dziej znani reprezentanci tego rodzaju malarstwa to:
       Wassily Kandinsky, Paul Klee, Piet Mondrian
       i Kazimierz Malewicz.
         Obok abstrakcjonizmu niezwykłą popularność
       zyskał kubizm, którego nazwa pochodzi od ła-
       cińskiego słowa cubus, co znaczy kostka, sześcian.
       Kubiści uważali, że wszystkie przedmioty można
       sprowadzić do prostych figur geometrycznych, stąd
       w ich twórczości świat ukazywany jest za pomocą     Salvador Dalí (1904–1989) określał swoje prace jako „ręcznie
       brył. Czołowymi przedstawicielami kubizmu są        malowane fotografie snów”. Jedną z nich zatytułował
       Pablo Picasso i Georges Braque [czyt.: żorż brak].   „Trwałość pamięci”.
         Innym znaczącym kierunkiem w sztuce począt-
                                                            W dwudziestoleciu międzywojennym dużą popularnością cieszył się
       ków XX w. był surrealizm. Surrealiści starali się
                                                              pogląd, że o pięknie budowli decyduje głównie jej funkcjonalność.
       odtworzyć w swoich dziełach wizje senne i marze-
                                                        Zwolennicy tej idei głosili hasło „forma podąża za funkcją”. Rezygnowali
       nia. Odrzucali racjonalną postawę wobec rzeczywi-     z dekoracyjności na rzecz prostoty i wygody. Słynnym przykładem
       stości. Najwybitniejsi z nich to: Salvador Dalí, Max   działalności architektów okresu międzywojnia był Bauhaus, szkoła
       Ernst i Marcel Duchamp [czyt.: marsel diszam].        założona w 1919 r. w Weimarze przez Waltera Gropiusa. Określenie
                                                               „Bauhaus” używane jest również potocznie jako nazwa kierunku
         Ważne miejsce w sztuce międzywojennej zajmo-
                                                                           architektonicznego stworzonego na tej uczelni.
       wał ekspresjonizm. Jego reprezentanci ukazywali
       w swoich dziełach przeżycia i stany wewnętrzne.
       Podkreślali także obowiązki sztuki, mającej przy-
       wracać człowiekowi poczucie
       prawdziwej więzi z innymi ludźmi, naturą
       czy Bogiem. Wśród ekspresjonistów
       wyróżniali się: Ernst Ludwig
       Kirchner [czyt.: kirśner],
       Emil Nolde, Oskar Kokoschka
       [czyt.: kokoszka] i Paul Klee.






















         10
   7   8   9   10   11   12   13   14   15   16   17