Page 11 - Program wychowania przedszkolnego

W opisanej sytuacji nauczycielka korzysta z pola doświadczeń, które powstało
na skutek zainteresowania dzieci nową zabawką. Poprzez sprawne zbieranie in-
formacji o zaciekawieniach dzieci, poszukuje sposobów pozostania na polu ich
doświadczeń i pełnego wykorzystania bodźców, które tworzy naturalna sytuacja.
Podczas zabawy w „maszynę do oglądania” bada możliwości wykorzystania nowej
zabawy dla programowego wsparcia rozwoju dzieci.
Taka praca nauczyciela to właśnie interesująca nas inna formuła programo-
wa, która nie hamuje aktywności poszczególnych elementów czterech obszarów
rozwojowych. Wykorzystuje spontaniczne, emocjonalne zaangażowanie dziecka
w zabawę, co podwyższa warunki intelektualne do zdobycia nowych kompetencji.
Dzieci doświadczyły, iż realizacja swoich potrzeb we wspólnocie wymaga dostoso-
wania się do reguł, budujących zasady funkcjonowania w społeczności.
Taką organizacją zabawy nauczyciel pozwolił na dyscyplinujący ruch podczas
podawania kartoników, który stymuluje pracę dwóch półkul mózgowych, zwięk-
szając kompetencje rozwojowe.
I tak przedstawiona została przewodnia idea naszego programu, wyrażająca się
w spójności czterech obszarów rozwojowych. Nauczyciel pracujący programem
Zbieram, poszukuję, badam tworzy edukacyjne pole doświadczeń w czterech
obszarach rozwojowych jednocześnie. W organizacji pola doświadczeń dla dzieci
opiera się na holistycznej koncepcji rozwoju człowieka.
Idea naszego programu związana jest bezpośrednio z aktywnością samego
dziecka. Dziecko, doświadczając, zbiera informacje o sobie, najbliższym otocze-
niu, o świecie. Zbieranie daje dziecku naturalną swobodę wyboru: samodzielnego
działania, działania obok grupy lub działania w grupie. Pomaga to dziecku w pod-
jęciu decyzji, na co jest już gotowe, na pracę i zabawę indywidualną, czy w zespo-
le. Przez zbieranie informacji dziecko poznaje przede wszystkim siebie, odkrywa
stopniowo tkwiące w nim możliwości istnienia w małej lub większej społeczności.
Zbieranie jest naturalną aktywnością wynikającą z ogromu potrzeb dziecka, które
rozwijają się systematycznie w zależności od pola doświadczeń organizowanego
przez nauczyciela. Dziecko zbiera informacje o kolorach zabawek, ich kształtach,
miejscu, w którym się znajdują, ich funkcji. Za pomocą uczestnictwa w propono-
wanych zajęciach zbiera doświadczenia o możliwościach zabawy kredką, pędzlem,
papierem itd. Stopniowo wraz innymi dziećmi rozpoczyna poszukiwania kolo-
rowych klocków, małych lub dużych, papierowych kółek rozrzuconych na stole,
np. tylko w jednym kolorze. Poszukiwania doprowadzają do klasyfikowania, poja-
wienia się umiejętności odróżniania kształtów i kolorów, aby wreszcie zbadana
w ten sposób otaczająca dziecko rzeczywistość stała się fundamentem do dalszej
aktywności. Bardzo trafną ilustracją realizacji tej idei staje się sama metoda ori-
gami – baje postępujące, która jest jedną z metodycznych propozycji pracy z tym
programem. Składanie papierowych kół w technice origami płaskie z koła, pod-
stawowego elementu tejże metody, to właśnie nieustanny proces zbierania przez

9