Page 20 - Biologia na czasie 3 - podręcznik
P. 20

Rozdział 1. Mechanizmy dziedziczenia



       Naprawianie błędów w replikacji przez polimerazę DNA

       Podczas II etapu replikacji DNA pojawiają się   DNA nowo
       błędy, spowodowane wstawieniem przez      zsyntetyzowany  polimeraza DNA
       polimerazę DNA niewłaściwego nukleotydu.        DNA
                                                       matrycowy
       Dzieje się tak z częstotliwością wynoszącą                    3'
       ok. 1 błędnie wstawiony nukleotyd na 100 tys.   5'
       nukleotydów wstawionych poprawnie. Polimera-
       za DNA może jednak naprawiać błędy w trakcie   3'                        5'
       wydłużania łańcucha DNA. Po przyłączeniu   1 Polimeraza DNA przyłącza niewłaściwy nukleotyd.

       nukleotydu następuje sprawdzenie, czy utworzył
       on poprawną parę z nukleotydem w nici       5'                   3'
       matrycowej DNA. Jeśli nowo wstawiony
       nukleotyd jest niewłaściwy, polimeraza DNA   3'
       usuwa go i zastępuje poprawnym, zanim wstawi                             5'
       kolejny nukleotyd. Dzięki temu liczba błędów   2 Polimeraza DNA usuwa źle wstawiony nukleotyd.

       w replikacji maleje do 1 mylnie wstawionego
       nukleotydu na 100 mln nukleotydów wstawio-  5'                3'
       nych poprawnie.
                                                   3'                           5'
                                                  3 Polimeraza DNA przyłącza prawidłowy nukleotyd.

       ?  Pomyśl
          Ile błędów powstawałoby przy każdym      5'                   3'
          podziale komórki człowieka podczas
          replikacji DNA (o długości ok. 3 mld p.z.),    3'                     5'
          gdyby polimeraza DNA nie miała możliwości
          naprawienia błędów podczas replikacji?  4 Synteza DNA jest kontynuowana.


       Etap III: zakończenie replikacji          nici DNA są łączone przez ligazę w jeden łań-
       Powielanie DNA kończy się z chwilą powstania   cuch polinukleotydowy.
       dwóch potomnych cząsteczek DNA. Dokładny
       mechanizm kończenia replikacji DNA jest nie-  y   Replikacja końców cząsteczki DNA
       znany. Wiadomo, że w komórce bakterii miej-  Cząsteczki DNA organizmów eukariotycznych
       sce zakończenia replikacji DNA wyznaczają   są zwykle liniowe, więc przy każdej replikacji ich
       specjalne sekwencje, nazywane sekwencjami   końce ulegają skróceniu. Dzieje się tak dlatego,
       terminacyjnymi. W rejonie DNA zawierającym   że po usunięciu ostatniego startera na końcu nici
       te sekwencje białka biorące udział w replikacji   opóźnionej polimeraza DNA nie  dobudowu-
       odłączają się od DNA. W rezultacie powstają   je brakującego fragmentu. W efekcie cząsteczki
       dwie identyczne cząsteczki DNA.           potomne są krótsze od cząsteczki macierzystej.
         W komórce eukariotycznej zakończenie po-  W komórkach, które intensywnie się dzielą, końce
       wielania DNA wymaga połączenia się ze sobą   cząsteczek DNA są odbudowywane. Natomiast
       wszystkich oczek replikacyjnych. Nie znalezio-  w starszych komórkach są stopniowo skracane.
       no do tej pory konkretnego miejsca, w którym   Odbudowanie końców cząsteczek DNA odby-
       zachodzi zakończenie replikacji DNA. Uważa   wa się dzięki aktywności telomerazy. Enzym ten
       się, że widełki replikacyjne mogą spotykać się   dobudowuje nukleotydy DNA do końca matrycy
       w przypadkowych miejscach i tam powodować   nici opóźnionej. W wyniku działania telomerazy
       odłączenie białek biorących udział w replikacji   na końcach chromosomów powstają sekwencje
       od DNA. Na końcu nowo powstałe fragmenty   telomerowe, zwane również telomerami. Są to
     18
   15   16   17   18   19   20   21   22   23   24   25